Dag Arlet,
De wet maakte een onderscheid tussen aangevers en getuigen.
Zie hier wat ik over de aangevers in de gespecialiseerde literatuur vind: “Wettelijk wordt er geen enkele vereiste voorgeschreven aan de welke de aangever zou moeten voldoen. Er mag dus worden aangenomen dat iedereen die tot de jaren van verstand gekomen is bekwaam wordt geacht, zonder onderscheid van geslacht, minder- of meerderjarig zijnde. De gehuwde vrouw had zelfs vóór de wet op de emancipatie geen machtiging nodig. Op deze regel is een uitzondering: de werkende ambtenaar van de burgerlijke stand kan nooit aangever zijn.”
Aangaande de getuigen was de wetgeving lange tijd strikter. Vrouwen konden pas als getuige optreden voor alle akten van de burgerlijke stand sinds de wet van 7 januari 1908. In de praktijk bleven ook nadien vooral mannen als getuige optreden.
Groeten,
Sven
